Na een rustige nacht in de wilderness lodge zijn we om 8 uur gaan ontbijten in het nabijgelegen restaurant. Voor 8 uur serveren ze geen ontbijt. Uiteraard vragen we een ‘full Irish breakfast’ zodat we krachten kunnen opdoen voor onze lange wandeling. We krijgen een toegeplooid ei (ben de naam vergeten), drie verschillende soorten pensen en spek. Na een paar hapjes word ik wat misselijk en ben ik genoodzaakt om te stoppen met eten. Onze Belgische magen kunnen dat eten precies niet goed verteren als ontbijt.
Na ons ontbijt klimmen we de Glenmalure-vallei uit. De wicklow way word aangegeven met bordjes van een geel wandelend mannetje.
We wandelen al snel door het bos met gelijkenissen van de Belgische Ardennen. Hier komen we een overnachtingplaats tegen waar je in de zomer gemakkelijk gratis kan overnachten. Er ligt een pan, een borstel en er is een kampvuurplaats voorzien.
Tijdens de zachtere seizoenen kan je dus veel goedkoper de wicklow way doen indien je overnacht is deze hutjes. Geweldig toch?
We blijven klimmen en het uitzicht wordt spectaculair. We zijn beide verwonderd van de ongelofelijk mooie natuur.
Na een lange klim staan we op ongeveer 600 meter hoogte op een van de wicklow mountains national park toppen en is de natuur nog mooier! Hier loopt de weg door de heide via houten paadjes, heeft het landschap verschillende kleurschakering, giert de wind rond onze oren en blaast ons verschillende keren van het pad af.
Aan ‘t vechten tegen de wind
Hierna dalen we terug naar beneden door de bossen naar het mystieke dal van Glandalough. Hier bevindt zich het vroegchristelijke kloostercomplex van Glendalough, één van Ierlands belangrijkste en aantrekkelijkste historische plaatsen. Het klooster werd gesticht door St. Kevin en is gedurende vele eeuwen het centrum van het Ierse christendom geweest.
Een paar jaar gelden ben ik hier al eens geweest met de vriendinnen op uitstap bij een Citytrip in Dublin. Je merkt ook dat hier heel wat Ieren naartoe komen om een daguitstap te maken want er loopt heel wat volk rond. Een groot verschil met de stilte van boven.
Hier vertrekken ook heel wat wandelingen.
Het laatste stuk naar Laragh wandelen we verkeerd. We moeten een bordje gemist hebben nadat we het park uitwandelen.
Omdat we morgen een extra dag in Laragh blijven besluiten we om niet terug te keren en dat gemiste stukje wicklow dan te doen.
Wendy en Gerrit ‘s blog 